طبق ماده 632 قانون مجازات اسلامی، ضمانت اجرای ملاقات با فرزند پس از طلاق، حبس درجه ۷ می ‌باشد.

همچنین اگر یکی از والدین که حضانت فرزند را پس از طلاق برعهده دارد، از انجام تکالیف خود در خصوص ملاقات با فرزند، خودداری کند و یا مانع ملاقات کودک با والد دیگر شود، طبق ماده ۵۴ قانون حمایت خانواده، برای بار اول به پرداخت جزای نقدی درجه هشت و در صورت تکرار به حداکثر مجازات تعیین شده محکوم خواهد شد.

اگر یکی از والدین که پس از طلاق، حضانت فرزند به او سپرده شده است، برخلاف توافقات مانع از ملاقات والد دیگر با کودک شود، طرف دیگر می‌ تواند با مراجعه به دادگاه خانواده، درخواست ملاقات با فرزند را نماید و باید دستور موقت فوری ملاقات با فرزند را از دادگاه درخواست کند و دادگاه برای او حق ملاقات با فرزند را تعیین می کند، البته برای صدور رأی در این خصوص، مصلحت کودک نیز مدنظر قرار می گیرد.

طبق تبصره ۱ ماده ۱۴ قانون حمایت خانواده، هر یک از والدینی که حضانت فرزند را بر عهده دارد، نمی ‌تواند کودک را از محل حضانت خارج کند؛ مگر آنکه در شرایط ضروری از دادگاه برای انتقال کودک اجازه گرفته باشد.

طبق قانون قیم، مادر یا هر شخصی که حضانت کودک را پس از طلاق برعهده دارد، نمی ‌تواند کودک را بدون رضایت پدر از محل سکونت توافق شده بین طرفین یا محل اقامت قبل از طلاق زوجین، به محل دیگر یا خارج از کشور بفرستد؛ مگر اینکه دادگاه تغییر محل زندگی کودک را به مصلحت کودک بداند و با در نظر گرفتن حق ملاقات برای طرف مقابل اجازه این امر را صادر کند.

پس از طلاق، حضانت فرزند برعهده یکی از والدین می باشد و حق ملاقات با فرزند برای والد دیگر است که با توجه به سن کودک و رابطه با هر یک از والدین، ساعت ملاقات با فرزند از ۲۴ تا ۷۲ ساعت در پایان هفته تعیین خواهد شد.

طبق ماده 1174 قانون مدنی، اگر زوجین در مورد تعیین زمان و مکان ملاقات با فرزند پس از طلاق اختلاف داشته باشند، باید به دادگاه خانواده مراجعه نمایند و قاضی دادگاه در این مورد و با توجه به مصلحت کودک تصمیم گیری می کند.

هر یک از والدین می توانند از دادگاه درخواست افزایش یا کاهش زمان ملاقات با فرزند را بنماید و دادگاه مطابق با مصالح کودک، حکم افزایش یا کاهش مدت زمان ملاقات  را به درخواست یکی از والدین صادر می کند.