رابطه نامشروع یکی از عناوین مجرمانه در قوانین ایران است و در صورت اثبات آن برای مرتکب، مجازاتی تعیین خواهد شد. منظور از رابطه نامشروع، ارتباط بین زن و مرد نامحرمی است که بدون داشتن رابطه زوجیت، خارج از حد مشخص شده‌ ی قانونی و شرعی با یکدیگر رابطه برقرار کرده‌ اند. رابطه نامشروع مصادیق بسیاری دارد و تشخیص جرم رابطه نامشروع بر عهده ی قاضی است.

طبق ماده 637 قانون مجازات اسلامی، چنانچه زن و مردی که بین آنها رابطه زوجیت نباشد، مرتکب رابطه نامشروع یا اعمال منافی عفت غیر از زنا مانند بوسیدن یا در آغوش گرفتن شوند، مجرم هستند و در صورتی که جرم آنها اثبات شود به مجازات محکوم خواهند شد.

جرم رابطه نامشروع و ارتکاب عمل منافی عفت، از جرائم عمدی محسوب می ‌شود و در وقوع این جرائم، قصد و عمد و وجود سوء نیت ضروری است.همچنین قانون گذار از جرائم منافی عفت تعریف دقیقی ذکر نکرده است و تنها برخی از مصادیق آن را بیان کرده است، از این رو تشخیص جرائم منافی عفت بر عهده قاضی خواهد بود.

در صورتی که رابطه نامشروع با رضایت طرفین صورت گرفته باشد و هر دو طرف در ارتکاب جرم رابطه نامشروع و عمل منافی عفت رضایت داشته باشند، مجازات و حکم رابطه نامشروع با رضایت طرفین برای هر دو نفر قابل اجرا است، اما در صورتی که یکی از طرفین به زور و اکراه مرتکب رابطه نامشروع شده باشد، فقط اکراه کننده به مجازات محکوم می شود.