طلاق بائن به طلاقی گفته می ‌شود که پس از طلاق، رابطه زوجیت به طور کامل بین زن و شوهر از بین می رود و مرد در دوران عده طلاق بائن نمی تواند به همسر سابق خود رجوع کند. طلاق بائن نیز به چند دسته تقسیم می شود، که عبارتند از:

1- طلاق زن باکره: طلاق زنی که بعد از ازدواج با او آمیزش نشده است.

2- طلاق دختر صغیره: طلاق دختری که نُه سالش تمام نشده است.

3- طلاق زن یائسه

4- طلاق خُلع

5- طلاق مُبارات

6- طلاق سوم یا سه طلاقه

7- نوع دیگری از طلاق نیز وجود دارد که طلاق حاکم شرع نام دارد. در این نوع طلاق، حاکم شرع همسر مردی را که نه نفقه او را می ‌پردازد و نه طلاقش می ‌دهد، خود طلاق می ‌دهد.

برای دونستن 10 نکته مهم طلاق کلیک کن.

طبق ماده 1169 قانون مدنی، در صورت طلاق زن و شوهر، حضانت فرزند پسر و دختر پس از طلاق تا سن 7 سالگی بر عهده ی مادر و پس از 7 سالگی با پدر خواهد بود و حضانت فرزند با رسیدن به بلوغ شرعی به پایان می رسد. سن بلوغ شرعی برای دختران 9 سال تمام قمری و برای پسران 15 سال تمام قمری می باشد، یعنی فرزند دختر با پایان 9 سال قمری و فرزند پسر با پایان 15 سال قمری از حضانت خارج می شوند و می توانند در مورد اینکه با کدامیک از والدین خود زندگی کنند، تصمیم گیری نمایند.

هرگاه زوجین از دادگاه خانواده درخواست طلاق نمایند و دارای فرزند مشترک باشند، اما برای نگهداری از فرزند تا زمان صدور رای نهایی طلاق و تعیین تکلیف در خصوص حضانت فرزند با هم توافق نداشته باشند، باید برای تصمیم گیری در بابت نگهداری و حضانت موقت فرزند در این مدت، طبق ماده 310 آیین دادرسی مدنی، درخواست صدور دستور موقت حضانت را به دادگاه تقدیم کنند تا دادگاه به صورت موقت حضانت فرزند را به یکی از والدین واگذار کند.

همچنین طبق ماده 1175 قانون مدنی، امکان سلب حضانت والدین در طلاق نیز وجود دارد که دلایل سلب حضانت والدین (سلب حضانت از مادر، سلب حضانت از پدر) در ماده 1173 قانون مدنی قید شده است. چنانچه والدین صلاحیت نگهداری از فرزند را نداشته باشند، جد پدری می تواند حضانت فرزند را برعهده بگیرد، البته حضانت فرزند توسط جد پدری مشروط به داشتن صلاحیت وی است و در صورت اثبات عدم صلاحیت وی به دلیل حجر، غیبت، حبس و… دادگاه برای سرپرستی فرزند قیم تعیین می کند.