طبق ماده 1139 قانون مدنی، طلاق مخصوص عقد دائم بوده و زن در عقد موقت با پایان مدت یا بذل آن از سوی شوهر از زوجیت خارج می ‌شود و در عقد موقت برخلاف عقد دائم برای پایان ازدواج موقت نیازی به طی کردن تشریفات طلاق و جاری شدن صیغه طلاق نمی باشد.

انواع طلاق براساس رجوع در طلاق به دو دسته تقسیم می شود:

طلاق بائن: طلاق بائن به طلاقی گفته می ‌شود که پس از طلاق، رابطه زوجیت به طور کامل بین زن و شوهر از بین می رود و مرد در ایام عده طلاق بائن نمی تواند به همسر سابق خود رجوع کند.

طلاق رجعی: در طلاق رِجعی مرد می ‌تواند تا زمانی که عده زن پایان نیافته، بدون نیاز به عقد نکاح جدید به همسر خود رجوع نماید. در ایام عده طلاق رجعی به زن نفقه تعلق می گیرد و زوجین از یکدیگر ارث می بردند.

طبق قانون طلاق در ایران براساس اینکه چه کسی دادخواست طلاق را به دادگاه خانواده تقدیم می کند و تصمیم به جدایی از همسر خود را دارد، طلاق به سه دسته تقسیم می شود:

1- طلاق از طرف مرد: وقتی فقط مرد تقاضای طلاق داشته باشد و دادخواست طلاق از طرف مرد را به دادگاه تقدیم کند، طلاق یک طرفه از سوی مرد می باشد.

2- طلاق از طرف زن: در صورتی که فقط زن تقاضای طلاق داشته باشد، می تواند دادخواست طلاق از طرف زن را مطرح کند.

3- طلاق توافقی: در طلاق توافقی زن و شوهر هر دو تصمیم به طلاق دارند و می خواهند با طلاق به زندگی مشترک خود پایان دهند.

هرگاه زن به دادگاه خانواده درخواست طلاق بدهد، بدون آنکه حق طلاق داشته باشد؛ یعنی زن در عقد خود، حق طلاق را از مرد نگرفته است؛ اما بنا به دلایلی مانند ترک انفاق یا عسر و حرج و… می‌ تواند از دادگاه تقاضای طلاق نماید؛ که زن بتواند دلایل خود را برای طلاق اثبات کند، دادگاه حکم طلاق برای زن صادر می‌ کند.

در خصوص تفاوت حکم طلاق و گواهی عدم امکان سازش به متن مقاله مراجعه کنید.