طبق ماده 964 قانون مدنی، روابط بین والدین و فرزند، تابع قانون دولت مورد تابعیت پدر است، مگر آنکه نسبت فرزند به مادر مسلم باشد. در صورت وحدت و یکی بودن تابعیت بین ولی و مولی ‌علیه (فرزند)، قانون دولت متبوع آنها حاکم است، لکن در صورت تعداد تابعیت بین آنها و بروز اختلاف در مورد حق حضانت یا اداره کردن اموال فرزند، موجب بروز اختلاف در قانون و دادگاه حاکم خواهد شد.

طبق ماده 965 قانون مدنی، ولایت و سرپرستی قانونی طبق قوانین دولت متبوع مولی ‌علیه (فرزند) خواهد بود. بنابراین، اگر یک فرزند ایرانی، سرپرست خارجی داشته باشد، شیوه‌ ی اجرای حق قانونی ولی طبق قانون دولت ایران که در واقع، همان دولت مورد تابعیت مولی‌ علیه بوده، خواهد بود و ولی خارجی نمی‌ تواند حق ولایت و سرپرستی خود را طبق قوانین دولت مورد تابعیت خویش اعمال نماید.

در حقوق ایران، علاوه بر اصل وحدت و یکی بودن تابعیت زن و شوهر، وحدت اقامتگاه آنان نیز طبق مواد 1005 و 1114 قانون مدنی نیز پذیرفته شده است. طبق ماده 1005 قانون مدنی، اقامتگاه زن شوهردار همان اقامتگام شوهر استف بنابراین زنی که شوهر او اقامتگاه معلومی ندارد و همچنین زنی که با رضایت شوهر خود و یا با اجازه دادگاه منزل جداگانه اختیار کرده باشد می تواند اقامتگام شخصی نیز داشته باشد.

طبق ماده 1114 قانون مدنی زن باید در منزلی که شوهر تعیین می کند اقامت نماید مگر آنکه اختیار تعیین منزل به زن داده شده باشد.

طبق ماده 986 قانون مدنی، زن خارجی که در نتیجه ازدواج، ایرانی محسوب می شود، می تواند بعد از طلاق یا فوت شوهر ایرانی به تابعیت اول خود رجوع نماید، مشروط بر اینکه وزارت امور خارجه را کتبا مطلع کند؛ اما زن خارجی که شوهر او مرده باشد و از شوهر سابق خود فرزند داشته باشد تا رسیدن فرزند به سن 18 سال تمام نمی تواند از این حق استفاده کند.

طبق ماده 976 قانون مدنی هر زن تبعه خارجی که شوهر ایرانی اختیار کند تبعه ایران محسوب می شود و درخواست صدور شناسنامه برای بانوان خارجی دارای شوهر ایرانی پس از انجام تشریفات ثبت ازدواج آنان با زوج ایرانی در نمایندگی های جمهوری اسلامی ایران امکانپذیر خواهد بود.