طبق ماده 1120 قانون مدنی، عقد نکاح به فسخ یا به طلاق یا به بذل مدت در عقد موقت (صیغه) منحل می شود.

طبق ماده ۱۱۲۳ قانون مدنی در صورتی که زن دارای عیوبی باشد که مرد در هنگام عقد نسبت به آن آگاهی نداشته باشد، می تواند از دادگاه تقاضای فسخ نکاح کند. مواردی که موجب فسخ نکاح از طرف مرد می شود عبارتند از:

* افضاء به معنی یکی شدن مجرای بول و حیض زن

* قرن به معنی وجود استخوانی در فرج زن که مانع نزدیکی شود.

* برص نوعی بیماری پوستی که بر سطح پوست لکه های سفید ایجاد می شود.

* جذام

* باکره نبودن زن در زمان عقد

* نابینایی دو چشم

* زمین گیری

نکته: در صورتی که مرد هنگام عقد از این موارد اطلاع داشته باشد، حق فسخ نکاح ندارد. 

با توجه به ماده ۱۱۲۲ قانون مدنی، چنانچه مرد دارای عیوبی باشد که مانع برقراری رابطه جنسی است برای زن حق فسخ نکاح ایجاد می شود و می تواند عقد نکاح را بر هم بزند.

عیوب مرد شامل:

* آلت تناسلی مرد مقطوع باشد.

* خصاء یا اخته بودن مرد

* عنن یا ناتوانی مرد در نعوظ

برخی از این موارد ممکن است قبل از ازدواج در شخص وجود داشته باشد و برخی دیگر ممکن است بعد از عقد آشکار شود. در هر حال با اثبات وجود چنین مشکلاتی در مرد، زن حق فسخ نکاح را خواهد داشت.

اگر مرد مجنون شود، زمان جنون او یعنی خواه قبل یا بعد از ازدواج باشد، تاثیری در فسخ نکاح ندارد و جنون مرد از موجبات فسخ نکاح خواهد بود و زن می تواند به دلیل جنون مرد درخواست فسخ نکاح نماید.