از سال 1360 شرطی در سند ازدواج اضافه شد، به نام شرط تنصیف اموال زوج، که به موجب این شرط در زمان طلاق تا نصف دارایی شوهر (از 1 تا 50 درصد) که پس از ازدواج به دست آورده است، به زوجه تعلق می گیرد، که میزان آن توسط دادگاه خانواده تعیین می شود و دارایی های زوج پیش از ازدواج در هنگام طلاق به زوجه تعلق نخواهد گرفت.

برای اجرای تنصیف اموال زوج در زمان طلاق سه شرط اصلی وجود دارد:

1- زوج در زمان عقد نکاح شرط تنصیف اموال را در سند ازدواج امضا کرده باشد. (پذیرش شرط تنصیف اموال توسط زوج در زمان عقد نکاح اجباری نیست و زوج می تواند طبق توافق با زوجه این شرط را بپذیرد و آن را امضا کند و یا از قبول آن خودداری نماید.)

2- طلاق از طرف مرد باشد.

3- طلاق به درخواست زوج و به دلیل نشوز زوجه و تخلف از وظایف زناشویی مانند عدم تمکین، رابطه نامشروع و غیره نباشد.

همان طور که گفته شد برای اجرای تنصیف اموال زوج در هنگام طلاق باید طلاق از طرف مرد باشد و دلیل طلاق، نشوز زوجه نباشد، از این رو در طلاق توافقی که دادخواست طلاق به تقاضای زن و شوهر مطرح می شود و هر دو خواهان طلاق هستند، تنصیف اموال زوج به زن تعلق نمی گیرد و تنصیف اموال اجرا نمی شود.

نحوه تقسیم اموال زوج در اجرای شرط تنصیف اموال در هنگام طلاق، از 1 تا 50 درصد می باشد و لزوما نصف دارایی زوج به زوجه تعلق نمی گیرد. دادگاه با توجه به برخی معیارها از 1 تا 50 درصد اموال زوج یا معادل آن را هنگام طلاق به زوجه انتقال می دهد، برخی معیارها در تنصیف اموال زوج شامل:

* توانایی مالی زوج

* توانایی مالی زوجه هنگام طلاق

* سال های زندگی مشترک

* میزان مهریه و این که چه تعداد از آن را زوجه دریافت می کند.

* سن زوج و زوجه

* اینکه در ایام زوجیت زوج مالی را به زوجه داده است یا خیر.

در طلاق رِجعی مرد می ‌تواند تا زمانی که عده زن پایان نیافته، بدون نیاز به عقد نکاح جدید به همسر خود رجوع نماید و زندگی مشترک خود را با همسرش شروع کند و ازدواج قبلی با تمام آثاری که دارد پابرجا است. در ایام عده طلاق رجعی به زن نفقه تعلق می گیرد و زوجین از یکدیگر ارث می برند.