طبق ماده 1169 قانون مدنی، حضانت فرزند پسر و دختر پس از طلاق تا 7 سالگی با مادر و پس از آن، حضانت تا رسیدن فرزند به سن بلوغ شرعی با پدر خواهد بود و پس از آنکه فرزند به سن بلوغ شرعی که برای فرزند دختر 9 سال تمام قمری و برای فرزند پسر 15 سال تمام قمری است، رسید می تواند خودش انتخاب کند که با کدام یک از والدین زندگی کند.

هرگاه زوجین از دادگاه خانواده درخواست طلاق نمایند و دارای فرزند مشترک باشند، اما برای نگهداری از فرزند تا زمان صدور رای نهایی طلاق و تعیین تکلیف در خصوص حضانت فرزند با هم توافق نداشته باشند، باید برای تصمیم گیری در بابت نگهداری و حضانت موقت فرزند در این مدت، طبق ماده 310 آیین دادرسی مدنی، درخواست صدور دستور موقت حضانت را به دادگاه تقدیم کنند تا دادگاه به صورت موقت حضانت فرزند را به یکی از والدین واگذار کند.

البته حضانت فرزند پس از طلاق تا زمانی به یکی از والدین سپرده می شود که موانع اجرای حق حضانت وجود نداشته باشد، در غیر این صورت با اثبات یکی از مصادیق سلب حضانت از والدین، حضانت فرزند از پدر یا مادر گرفته می شود و به طرف مقابل واگذار می شود.

همان طور که گفته شد حضانت یعنی نگهداری و سرپرستی فرزند که طبق قانون، حضانت فرزند حق و تکلیفی است که والدین نمی توانند از قبول آن خودداری نمایند و تا رسیدن فرزند به سن بلوغ، حضانت او با پدر و مادر است، اما ولایت قهری سلطه ای است که تنها پدر و جد پدری بر امور مالی و غیر مالی فرزند محجور خود دارد و تسلط بر اموال فرزند محجور حقی است که قانون برای پدر و جد پدری قائل شده است. در ولایت قهری برخلاف حضانت، مادر نقشی ندارد و طبق قانون مادر نمی تواند بر فرزند محجور خود ولایت داشته باشد و ولایت فرزند صغیر، غیر رشید یا مجنون تنها بر عهده پدر و جد پدری است و اختیار اموال فرزند محجور تا زمانی که دلایل حجر رفع نشود با ولی قهری یعنی پدر و جد پدری خواهد بود.

برای دریافت مشاوره در مورد حضانت فرزند پس از طلاق توافقی با بهترین وکیل طلاق توافقی موسسه حقوقی دادآرمان تماس بگیر.