ماده ۶۹۷ در بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی در مورد تهمت و افترا 

« هر کسی که به وسیله اوراق چاپی یا خطی یا به وسیله درج در روزنامه و جراید یا نطق در مجامع یا به هر وسیله دیگر به کسی امری را صریحا نسبت بدهد یا آن ها را منتشر نماید که مطابق قانون آن امر جرم محسوب میگردد و نتواند صحت آن اسناد را ثابت نماید ، جز در مواردی که موجب حد است ، به یک ماه تا یک سال حبس و تا ۷۴ ضربه شلاق یا یکی از آن ها حسب مورد محکوم خواهد شد . »

به استناد ماده ۶۹۹ و بخش تعزیرات قانون مجازات اسلا‌‌می ‌اگر که شخصی عالما و عمدا با هدف مجرم نشان دادن دیگری از آلات ، ادوات و یا اشیایی که یافتن آن از دید قانون جرم محسوب ‌‌می‌شود ، استفاده نماید و آن را بدون اطلاع دیگری و به طور مخفیانه و در محل کسب ، محل سکونت و … یا اشیای متعلق به وی قرار دهد ، طوری که این اقدام به سبب تعقیب شخص مزبور بیانجامد ، پس از صادر شدن قرار منع تعقیب و یا اعلام برائت بطور قطعی دیگری ، با افتراء دهنده به طور قانونی برخورد خواهد شد .

۶ ماه تا ۳ سال حبس یا حداکثر تا ۷۴ ضربه شلاق از مجازاتی است که برای مفتری در نظر گرفته شده‌ است .

لازم به ذکر می باشد که ارتکاب جرم به صورت عالمانه و عامدانه ملاک مجرم شناختن فرد افتراءدهنده به حساب ‌‌می‌ آید .

یعنی این که فرد با آگاهی کامل از جرم بودن آنچه را که نسبت ‌‌می‌دهد ، اقدام به قربانی کردن دیگری نماید و به طور کاملا عمدی دست به افتراء بزند .

انواع افترا و تهمت

افترا به دو نوع است :افترای قولی و افترای فعلی .

افترای قولی :

نسبت دادن جرمی به افراد به صورت لفظی یا از طریق رسانه‌ ای و یا اوراق چاپی یا نطق در مجامع است.

افترای فعلی :

وقتی که مفتری به قصد متهم کردن افراد ، آلات و ادوات جرم را در منزل شخص ، جیب یا در محل کار شخص قرار دهد آن هم به‌ طوری که وجود آن آلات و ادوات موجبات تعقیب جزایی فرد را بتواند فراهم سازد .