حق ملاقات با فرزند پس از طلاق

طبق ماده 1174 قانون مدنی ، در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر ، والدین کودک در یک منزل سکونت نداشته باشند ، هر یک از والدین که کودک تحت حضانت او نمی باشد ، حق ملاقات با فرزند خود را دارد.
ملاقات با فرزند مشترک پس از طلاق و جدایی زوجین ، حق هر یک از والدین است که حضانت فرزند را به عهده ندارد . حتی اگر پدر یا مادر دچار فساد اخلاقی یا اعتیاد باشند و یا در زندان باشند ، باز هم از ملاقات او با فرزندش جلوگیری نمی شود و ملاقات با فرزند تحت شرایطی با توجه به مطلحت کودک و با تدارکات لازم برای ملاقات در محیط مناسب و با حضور اشخاص مورد اعتماد مهیا خواهد شد .

تعیین زمان و مکان ملاقات با فرزند

پس از طلاق ، حق حضانت فرزند به یکی از والدین داده می شود ؛ در این صورت حق ملاقات با فرزند برای طرف دیگر می باشد ، که با توجه به سن کودک و رابطه با هر یک از والدین ، ساعت ملاقات با فرزند از ۲۴ ساعت الی ۷۲ ساعت در پایان هفته خواهد بود .
طبق ماده 1174 قانون مدنی ، چنانچه زوجین پس از طلاق در مورد تعیین زمان و مکان ملاقات با فرزند و سایر مسائل مربوط به آن ، اختلاف داشته باشند ، تعیین زمان و مکان ملاقات با فرزند با دادگاه خانواده خواهد بود .
در صورت عدم توافق بین زوجین در خصوص مکان ملاقات با فرزند مشترک پس از طلاق ، ممکن است این ملاقات در محل کلانتری انجام شود ؛ اما به دلیل اینکه کلانتری محل مناسبی برای حضور اطفال نیست ، قوه قضاییه محل ‌های مناسبی را برای ملاقات والدین با فرزند خود اختصاص داده است .
هر یک از والدین می توانند از دادگاه درخواست افزایش یا کاهش زمان ملاقات را بنماید و دادگاه مطابق با مصالح کودک ، حکم افزایش یا کاهش مدت زمان ملاقات با فرزند را صادر نماید.

دستور موقت فوری ملاقات  چیست 

اگر یکی از والدین که پس از طلاق ، حضانت فرزند با او می باشد ، مانع از ملاقات طرف دیگر شود ؛ طرف دیگر می‌ تواند با مراجعه به دادگاه خانواده ، تقاضای ملاقات با فرزند را نماید و باید دستور موقت فوری ملاقات با فرزند را از دادگاه درخواست کند و دادگاه با رعایت مصلحت کودک برای خواهان حق ملاقات تعیین می کند .

ضمانت اجرای ملاقات با فرزند پس از طلاق

طبق ماده 632 قانون مجازات اسلامی ، ضمانت اجرای ملاقات با فرزند ، حبس درجه ۷ می ‌باشد ؛ این نوع مجازات طبق ماده 65 و 66 قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۹۲ ، باید به مجازات جایگزین حبس تبدیل شود . همچنین طبق ماده ۵۴ قانون حمایت خانواده ، هرگاه مسئول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند یا مانع ملاقات کودک با اشخاص ذی حق شود ؛ برای بار اول به پرداخت جزای نقدی درجه هشت و در صورت تکرار به حداکثر مجازات مقرر محکوم می ‌شود .

خارج کردن کودک از محل سکونت بدون اجازه

طبق تبصره ۱ ماده ۱۴ قانون حمایت خانواده ۱۳۵۳ ، پدر یا مادری که حضانت فرزند را بر عهده دارد ، نمی ‌تواند کودک را از محل حضانت خارج کند ؛ مگر آنکه در شرایط ضروری از دادگاه برای انتقال کودک اجازه گرفته باشد .

طبق قانون حمایت از خانواده ، کودک را نمی ‌توان بدون رضایت ولی (پدر و جد پدری) ، قیم و سرپرست ، مادر یا شخصی که حضانت کودک را بر عهده دارد ، از محل سکونت تعیین شده بین طرفین یا محل اقامت قبل از طلاق زوجین ، به محل دیگر یا خارج از کشور فرستاد ؛ مگر این که دادگاه صالح آن را به مصلحت کودک بداند و با در نظر گرفتن حق ملاقات اشخاص ذی ‌حق اجازه این امر را صادر نماید .
دادگاه در صورت موافقت با خارج کردن کودک از کشور ، بنابر درخواست ذینفع ، برای تضمین بازگرداندن کودک تأمین مناسبی دریافت می‌ کند .